Καλημέρα σας!!!
Δευτέρα σήμερα...πριν 2 μήνες θα ταν μια δύσκολη μέρα, μια μέρα του τύπου "μη του μιλάτε το πρωί" και ας μην είμαι άντρας πολλά βαρύς.
Όπως και να χει τα δευτεριάτικα πρωινά κουβαλούν ακόμα πάνω τους λίγη από τη γλύκα του σαββατοκύριακου, και ακόμα και τώρα που δεν δουλεύω δεν γουστάρω τις Δευτέρες.
Δεν ξέρω αν υπάρχει κάποιος στον κόσμο που να αγαπά τις Δευτέρες, κανείς δεν παντρεύετε Δευτέρα, ούτε παιδάκια βαφτίζονται, σπάνια πάμε για έξω για φαΐ δευτέρα, άσε που αν πάμε για ποτό θα 'μάστε μονοί μας, τόσο μόνοι δηλαδή που ακόμα και ο μπαρμαν δεν θα χει έρθει, ακόμα και τα σουβλιτζίδικα κλείνουν τις Δευτέρες, δηλαδή ούτε καν την παρηγοριά να φάμε το βράδυ σουβλάκι δεν έχουμε.
Ας μην κλαίμε που ναι Δευτέρα όμως, γιατί αν μη τι άλλο είναι μια ευκαιρία για μια καινούργια αρχή, λέτε εν τέλει για αυτό να τη μισούμε τόσο; Γιατί η Δευτέρα κουβαλά στόχους και ελπίδες; π.χ Από Δευτέρας δίαιτα ή θα ψάξω για δουλειά ή θα πάω να δω τον παλιό μου εργοδότη, ότι θέλουμε να αποφύγουμε το εναποθέτουμε στην Δευτέρα και όταν πλησιάζει από το καταθλιπτικό - και αυτός είναι νόμος, κάτι σαν τη βαρύτητα σε ισχύ, κυριακάτικο βράδυ, ξεκινά και η μελαγχολία.
Δεν το βάζουμε κάτω ποτέ όμως, θα γεμίζουμε τη Δευτέρα με ευχάριστους στόχους, θα βρούμε μια σειρά που λατρεύουμε τις Δευτέρες και θα προσπαθήσουμε να αντικρίσουμε το μέλλον όχι με πανικό αλλά με ελπίδα.
Χθες είδα μια ταινία, Love the HArd way του 2001 και με άγγιξε, δεν είχε κάτι το πρωτοποριακό ή δεν έγραψε εποχή, αλλά εμένα με άγγιξε και θα σας την πρότεινα ανεπιφύλαχτα. Πρόκειται για το πόσο χαζοί μπορεί να γίνουμε όταν ερωτευθούμε οι άνθρωποι, ο χωρισμός είναι από τις πιο δύσκολες καταστάσεις που βιώνουμε. Άνθρωποι δυνατοί, με εμπειρίες τσακίζουν μπρος στον έρωτα. Ακόμα πιο πολύ μου άρεσε η μουσική του.
http://www.youtube.com/watch?v=JBcFx6z4D_A
Σας φιλώ και θα τα πούμε σύντομα,
Υ.Γ Σήμερα μου κοκκίνισε ο μπαρμαν..μάλλον πρέπει να μάθω να εκφράζομε πλήρως στα ελληνικά
Υ.Γ ΙΙ Είμαι περίεργη αν ο υπόλοιπος κόσμος πρώτον ενοικιάζει ακόμα DVD και δεύτερον αν τα πάει πίσω στην ώρα τους.
Υ.Γ ΙΙΙ Μια όμορφη εικόνα, το τοπίο που ξετυλίγεται λες και ήταν τυλιγμένο σε ρολό όταν οδηγάς σε ένα ανηφορικό δρόμο και όταν φτάσεις στο πιο ψηλό σημείο έχει πια ξετυλιχτεί όλη η εικόνα.
Δευτέρα σήμερα...πριν 2 μήνες θα ταν μια δύσκολη μέρα, μια μέρα του τύπου "μη του μιλάτε το πρωί" και ας μην είμαι άντρας πολλά βαρύς.
Όπως και να χει τα δευτεριάτικα πρωινά κουβαλούν ακόμα πάνω τους λίγη από τη γλύκα του σαββατοκύριακου, και ακόμα και τώρα που δεν δουλεύω δεν γουστάρω τις Δευτέρες.
Δεν ξέρω αν υπάρχει κάποιος στον κόσμο που να αγαπά τις Δευτέρες, κανείς δεν παντρεύετε Δευτέρα, ούτε παιδάκια βαφτίζονται, σπάνια πάμε για έξω για φαΐ δευτέρα, άσε που αν πάμε για ποτό θα 'μάστε μονοί μας, τόσο μόνοι δηλαδή που ακόμα και ο μπαρμαν δεν θα χει έρθει, ακόμα και τα σουβλιτζίδικα κλείνουν τις Δευτέρες, δηλαδή ούτε καν την παρηγοριά να φάμε το βράδυ σουβλάκι δεν έχουμε.
Ας μην κλαίμε που ναι Δευτέρα όμως, γιατί αν μη τι άλλο είναι μια ευκαιρία για μια καινούργια αρχή, λέτε εν τέλει για αυτό να τη μισούμε τόσο; Γιατί η Δευτέρα κουβαλά στόχους και ελπίδες; π.χ Από Δευτέρας δίαιτα ή θα ψάξω για δουλειά ή θα πάω να δω τον παλιό μου εργοδότη, ότι θέλουμε να αποφύγουμε το εναποθέτουμε στην Δευτέρα και όταν πλησιάζει από το καταθλιπτικό - και αυτός είναι νόμος, κάτι σαν τη βαρύτητα σε ισχύ, κυριακάτικο βράδυ, ξεκινά και η μελαγχολία.
Δεν το βάζουμε κάτω ποτέ όμως, θα γεμίζουμε τη Δευτέρα με ευχάριστους στόχους, θα βρούμε μια σειρά που λατρεύουμε τις Δευτέρες και θα προσπαθήσουμε να αντικρίσουμε το μέλλον όχι με πανικό αλλά με ελπίδα.
Χθες είδα μια ταινία, Love the HArd way του 2001 και με άγγιξε, δεν είχε κάτι το πρωτοποριακό ή δεν έγραψε εποχή, αλλά εμένα με άγγιξε και θα σας την πρότεινα ανεπιφύλαχτα. Πρόκειται για το πόσο χαζοί μπορεί να γίνουμε όταν ερωτευθούμε οι άνθρωποι, ο χωρισμός είναι από τις πιο δύσκολες καταστάσεις που βιώνουμε. Άνθρωποι δυνατοί, με εμπειρίες τσακίζουν μπρος στον έρωτα. Ακόμα πιο πολύ μου άρεσε η μουσική του.
http://www.youtube.com/watch?v=JBcFx6z4D_A
Σας φιλώ και θα τα πούμε σύντομα,
Υ.Γ Σήμερα μου κοκκίνισε ο μπαρμαν..μάλλον πρέπει να μάθω να εκφράζομε πλήρως στα ελληνικά
Υ.Γ ΙΙ Είμαι περίεργη αν ο υπόλοιπος κόσμος πρώτον ενοικιάζει ακόμα DVD και δεύτερον αν τα πάει πίσω στην ώρα τους.
Υ.Γ ΙΙΙ Μια όμορφη εικόνα, το τοπίο που ξετυλίγεται λες και ήταν τυλιγμένο σε ρολό όταν οδηγάς σε ένα ανηφορικό δρόμο και όταν φτάσεις στο πιο ψηλό σημείο έχει πια ξετυλιχτεί όλη η εικόνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου