Βρήκα την όρεξη!!!!!

Περίπου εδώ και ένα μήνα θεωρούμε άνεργη, τι θεωρούμε δηλαδή είμαι άνεργη με το νόμο, μέχρι και στο ταμείο ανεργίας έχω γραφτεί!! Όταν μου ανακοινώθηκε πριν 2 μήνες η μη ανανέωση του συμβολαίου μου, αρχικά πανικοβλήθηκα, μετά έπεσα σε κατάθλιψη, μετά θύμωσα, μετά ξαναπανικοβλήθηκα, μετά άρχισα να τρέχω από συνέντευξη σε συνέντευξη για να δέχομαι συνεχείς απογοητεύσεις, ακολούθησε μια περίοδος κρυφής ελπίδας ότι τελικά δεν θα με διώξουν από τη δουλειά ( δεν υπήρχε κάποιο σημάδι, απλά από μόνη μου αποφάσισα να ελπίζω), μετά έπρεπε να βρω ποιος έφταιγε, κατέληξα σε ένα συνάδελφο, εξοργίστηκα μαζί του. Θύμωσα με το αφεντικό, με το σύστημα, με τη γραμματέα, με την καθαρίστρια, με τα κόμματα, με την ΕΕ με την Ελλάδα, με τον Παπανδρέου, με το Χριστόφια, με όλους τους πολιτικούς, με τη γιαγιά μου, με τους καθηγητές μου που μ'άφηναν να κάνω τόσα όνειρα, με τη φύση, με τις Ασιατικές χώρες, με τον Ομπάμα και κατέληξα να θύμωσα με τον ίδιο μου τον εαυτό και στο τέλος με μένα που θυμώνω με τον εαυτό μου...Νομίζω καταλάβατε σε ποια διαδικασία μπήκα, για περίπου 2 μήνες ήμουν σε μια συνεχώς εναλλασσόμενη κατάσταση η οποία έπερνε τη χειρότερη της μορφή όταν άκουγα φράσεις του τύπου "Τι έχεις; Δεν σε βλέπω καλά εδώ και λίγες μέρες...πες μου..." να εξηγείς ότι είσαι μια χαρά και να επιμένουν και τελικά όλα σου τα συναισθήματα να μεταμορφώνονται σε οργή προς το συγκεκριμένο άτομο και να προσπαθείς απλά να συγκρατήσεις την οργή σου και να μην τον λιντσάρεις....
Τέλοσπάντων...σήμερα 2 και κάτι μήνες μετά, μπορώ να σας πω με σιγουριά ότι περνάω μια από τις καλύτερες περιόδους της ζωής μου, μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι δεν είμαι φτιαγμένη για το καπιταλιστικό 9-5, και ότι με τις δουλείες, με την κρίση, με τα λεφτά με τις έννοιες χάσαμε το νόημα της ζωής, δε λέω ότι εγώ το βρήκα, αλλά βρήκα την ώρα, την όρεξη και το κουράγιο να το ψάξω πλέον!!!

Σας φιλώ θα τα πούμε σύντομα

Υ.Γ  γράφοντας το κείμενο ο διορθωτής μου κοκκίνιζε με πάθος και επιμονή τον Χριστόφια , την ΕΕ και τον Ομπάμα...τυχαίο; Δεν νομίζω