Μοσχομυριστά κέικ από δω και πέρα!!

Καλημέρα σας!! Μια καινούργια μέρα στο σπίτι μόλις ξεκίνησε!! Χωρίς άγχος, τρέξιμο και στρες...και αν νομίζετε ότι έχω την οικονομική άνεση να μη δουλεύω, μη νομίζετε. Απλά προσπαθώ να ζω όσο πιο οικονομικά μπορώ και μπορώ με βεβαιότητα να πω ότι δεν έχει χαμηλώσει η ποιότητα της ζωής μου επειδή δεν έχω πάρει ρούχο εδώ και καιρό και επειδή έκοψα τις ταβέρνες, εστιατόρια και κλαμπάκια, τώρα ένα πιάτο φαΐ προς το παρόν το αντέχει η τσέπη μου.
 Η ποιότητα είναι αλλού, μπορεί να τη βρεις κρυμμένη σε μια ζεστή αγκαλιά, σε ένα μοσχομυριστό κέικ, στο πρωινό χουζούρεμα στο κρεββάτι, στα βιβλία της Αλιέντε που έχω πωρωθεί να διαβάζω τον τελευταίο καιρό, στην αίσθηση ότι πλέον μπορείς να κάνεις τα πάντα. Γιατί πλέον νιώθω και είμαι σίγουρη ότι μπορώ να κάνω τα πάντα, ότι είμαι φτιαγμένη για να αφήσω το σημαδάκι μου στη ζωή , νιώθω ότι η ζωή μου δίνει την ευκαιρία να αποφασίσω προσεκτικά και στοχευμένα το επόμενο μου βήμα, και νιώθω ότι τίποτα δεν μπορεί να με σταματήσει.
 Τόσο καιρό με σταματούσε το κουραστικό ωράριο, το αφεντικό, οι συνάδελφοι και όλοι όσοι έχουν μπει στο τρυπάκι να θεωρούν μια συμβατική δουλειά την τέλεια λύση που σου εξασφαλίζει το τέλειο μέλλον. Κι ας αγχώνεσαι συνέχεια, κι ας πιέζεσαι, κι ας μην μπορείς να ταξιδεύσεις, να ονειρευτείς, κι ας σε κάνουν να πιστεύεις ότι μέχρι εκεί μπορείς, κι ας προσπαθούν να σε συμβιβάσουν να χαλινεύσουν τα όνειρα σου.
Γιατί αυτό γίνετε, το πράγμα που με εξόργισε πάντα όσο δούλευα ήταν ότι άρχισαν να εξαφανίζονται τα όνειρα μου, ότι άρχισα να βολεύομαι σε μια πολύ συμβατική πραγματικότητα και να κάνω πράγματα που σαν φοιτήτρια είχα ορκιστεί να μην κάνω ποτέ.
Σας αφήνω λοιπόν για σήμερα, γιατί θέλω να ονειρευτώ, να ταξιδέψω και να δημιουργήσω!!!

Σας φιλώ και θα τα πούμε σύντομα!!

Υ.Γ Σήμερα κοκκίνησαν οι λέξεις, κλαμπάκια, τρυπάκι και χαλινέυσουν, δεν ξέρω αν είμαι ανορθόγραφη ή απλά θέλει να μου πει κάτι ο διορθωτής...